FOKSUK
WEER
CHESS
PUZZLE
GAMES

zaterdag 27 december 2014

The Beatles - We can work it out (week 52 - '65)

“We can work it out” was met “Day tripper” de eerste single van the Beatles met een dubbele a-kant. De nummers warden opgenomen tijdens de sessies voor de elpee “Rubber soul” in oktober 1965. “We can work it out” was een nummer dat door John Lennon en Paul McCartney samen werd gecomponeerd. Dat was voor het eerst na de hitsingles uit 1963. Paul schreef het refrein en de coupletten, daarna pende hij met John het middenstuk “Life is very short and there’s no time for fussing and fighting, my friend”. George Harrison kwam met het idee om dat in walstempo te spelen. “Day tripper” werd grotendeels geschreven door John. Paul werkte voornamelijk mee aan de refreinen. Op 23 november werden er voor beide nummers drie promotiefilmpjes opgenomen. Deze werden opgestuurd aan alle televisiestations waar de groep ooit te zien was geweest. Zodoende hoefde de groep niet meer overal op te draven. In eerste instantie zou “Day tripper” uitgebracht worden als single. Manager Brian Epstein en drie van de vier Beatles voelden uiteindelijk meer voor “We can work it out”. Alleen John hield vast aan “zijn” nummer. Uiteindelijk werd de plaat op 3 december uitgebracht als de eerste single met een dubbele a-kant. Een week later kwam hij binnen op de tweede plaats van de Britse hitparade. Zeven dagen later steeg hij naar de eerste plaats, en bleef daar vijf weken staan. In de Billboard Hot 100 kwam de single op de 18 december binnen. De nummers hadden echter een afzonderlijke notering. “We can work it out” stond uiteindelijk drie weken op de hoogste positie (onderbroken door een week), en “Day tripper” bracht het tot de 8e plaats. In de Veronica Top 40 kwam de single op eerste kerstdag 1965 binnen op nummer 1, en bleef daar zeven weken staan.


The Searchers - Take me for what i’m worth

The Searchers werd opgericht in 1959 door gitaristen en zangers John McNally en Mike Pender. De naam kwam van de westernfilm “the Searchers”. De eerste leadzanger van de groep was Johnny Sandon. Nadat deze in 1961 vertrok om te gaan zingen in the Remo Four ging de band als kwartet verder. Bassist Tony Jackson werd nu ook leadzanger. Hij werd begin 1964 vervangen door Frank Allen, afkomstig uit Cliff Bennet and the Rebel Rousers. Net als stadsgenoten the Beatles vertrokken ze in juli 1962 naar Hamburg om in de Star Club te gaan spelen. Bij terugkomst in Engeland tekende de band een contract bij platenmaatschappij Pye records. Hun eerste single “Sweets for my sweet” kwam in juni 1963 uit, en werd meteen nummer 1 in Engeland. In de vier jaar die volgden zou the Searchers aan beide kanten van de Noordzee een flink aantal hits scoren. In 1964 braken ze ook door in Amerika, weer in het spoor van the Beatles. Daar had de groep in een jaar tijd zeven hits in de Top 40. “Take me for what i’m worth” werd geschreven door de Amerikaanse liedjesschrijver P.F. Sloan. Deze had zojuist een nummer 1 hit gescoord met het door hem gecomponeerde “Eve of destruction” van Barry McGuire. De single bereikte in de Billboard Hot 100 de 76e plaats. In Engeland kwam hij terecht op de 20e plek. In de Veronica Top 40 stond de plaat zeven weken genoteerd en bereikte nummertje 25. De groep treedt nog steeds erg veel op. John McNally is het enige bandlid dat het al die jaren heeft uitgehouden. Ook Mike Pender is nog vaak op het podium te vinden. Solo, of met Mike Pender’s Searchers.

0 reacties :

Een reactie posten