Small faces - Tin soldier

Deze groep uit Londen werd in 1965 opgericht door Steve Marriott (zang en gitaar), Ronnie Lane (bas), Kenney Jones (drums) en Jimmy Winston (keyboards, vervangen door Ian McLagan). De groepsnaam kozen ze omdat ze allemaal vrij klein van stuk waren. Nadat de band al snel in de grotere clubs speelde, kwam dat jaar ook de debuutsingle “Watcha gonna do about it” uit die meteen de Britse Hitparades haalde. Hierna bleef de groep hit na hit scoren in Engeland en de rest van Europa. In Amerika bleef hitsucces uit tot in de zomer van 1967 “Itchycoo park” uitkwam. “Tin soldier” werd door Steve Marriott in eerste instantie geschreven voor P.P. Arnold. Uiteindelijk vond hij het nummer zo goed dat hij besloot het voor de band te houden. Arnold zong wel mee in het refrein. Toen de single werd uitgebracht werd de groep door de Britse omroep BBC geïnformeerd dat de laatste zin moest worden verwijderd voor hun uitzendingen. Men had namelijk verstaan dat daar in voorkwam “sleep with you”, terwijl in werkelijkheid “sit with you” gezongen wordt. De plaat was in de Engelse hitparade goed voor de 9e plaats. In de Veronica Top 40 kwam hij op nummer 5 terecht. In 1969 viel the Small Faces uit elkaar nadat Marriott tijdens een nieuwjaarsconcert van het podium liep. Later dat jaar werd door Lane, Jones en McLagan aangevuld met Ronnie Wood en Rod Stewart de band Faces opgericht. Na het uiteen gaan van deze groep kwam the Small Faces weer bij elkaar. In wisselende samenstellingen duurde dit tot 1978. Steve Marriott kwam in 1991 om bij een brand in zijn huis. Zes jaar later stierf Ronnie Lane aan een longontsteking. Hij leed toen al twintig jaar aan multiple sclerose. Ian McLagan overleed in 2014. Ron Wood speelt sinds 1976 in the Rolling Stones.

The Beatles - Hello, goodbye (Week 52-1967)

Met oog op de piek in de platenverkoop voorafgaand aan Kerstmis, en de bijbehorende Christmas number one, werd “Hello, goodbye” uitgebracht. Het nummer werd geschreven door Paul McCartney. Hij kreeg het idee voor het liedje na een woordspelletje met de assistent van the Beatles Alistair Taylor. Als Paul een woord zong, moest Taylor het tegenovergestelde zeggen. De opnamen van het nummer gingen op 2 oktober van start. Nadat het filmen voor de televisiespecial “Magical Mystery Tour” was afgerond. Een maand later was de monoversie klaar. Vier dagen later volgde de stereomix. Niet echt onder de indruk van het nummer wilde John Lennon zijn compositie “I am the walrus” op de a-kant van de nieuwe single hebben. Producer George Martin en Paul gingen met succes voor het commercieel klinkende “Hello, goodbye”. Er werden drie promotiefilmpjes opgenomen voor de single. Eén ervan werd getoond in de belangrijke Amerikaanse Ed Sullivan Show. Omdat er in Engeland net nieuwe regels waren om playbacken op televisie tegen te gaan haalde geen van de clips daar de buis. Het maakte voor het succes van de plaat niet uit. “Hello goodbye” werd de vierde Christmas number one van de groep. Ook in de Veronica Top 40 was het de nummer 1 tijdens de Kerst. In Amerika deden ze het weer eens anders. Daar stond de a-kant elf weken in de Billboard Hot 100 en bereikte de 1e plaats. “I am the walrus” stond apart vier weken genoteerd en bracht het slechts tot de 56e plek. En daarmee kregen Martin en McCartney hun gelijk.