Lemon pipers - Green tambourine

The Lemon Pipers was een (psychedelische) popgroep uit Oxford in de Amerikaanse staat Ohio. De band werd in 1996 opgericht door een viertal studenten die allen eerder in verschillende groepjes hadden opgetreden in met name collegebars. Er werd met name blues en (folk) rock gespeeld. Waaronder covers van the Byrds en the Who. In de zomer van 1967 werd een eerste single opgenomen: “Quiet, please!”. Hierna werd zanger Dale Browne aangetrokken als vijfde bandlid. Via een impressario kwamen de groep in contact met Buddah Records. Daar tekenden ze een contract. De platenmaatschappij wilde dat ze zogenaamde “bubblegum pop” liedjes opnam. Maar wist in eerste instantie niet hoe ze de band, die eigenlijk psychedelische muziek wilde uitbrengen, moest aanpakken. Na een eerste geflopte single voor het label, “Turn around and take a look”, vroeg Buddah twee professionele liedjesschrijvers met een nummer te komen. Het duo kwam met “Green tambourine” dat met tegenzin door de band werd opgenomen nadat het label dreigde de groep te laten vallen. De single werd een groot succes. Bereikte de 1e plaats in de Billboard Hot 100 en de 7e in de Britse hitparade. In de Veronica Top 40 was de plaat goed voor de 9e plek. Er volgden nog een paar singles met door de band “funny-money music” genoemde liedjes. Deze haalden nooit meer het succes van “Green tambourine”, en in 1969 ging the Lemon Pipers uit elkaar. Drie leden waaronder gitarist Bill Bartlett richtten vervolgens Starstruck op. In 1973 bracht deze band het nummer “Black Betty” uit. Het nummer werd in 1977 een grote hit voor de nieuwe groep van Bartlett: Ram Jam.

Toon Hermans - Mien waar is m’n feestneus (Week 06 - 1968)

Antoine Hermans werd in 1916 geboren in Sittard. Als kind was hij gefascineerd door het circus. Hier ontstond zijn wens om op te treden en mensen te vermaken. Na de dood van zijn vader waren zijn moeder en haar vijf zonen straatarm. Toon pakte van alles aan om geld te verdienen. Zo schreef hij sinterklaasgedichten voor een speelgoedwinkel. En was hij lid van een revuegezelschap waarin hij gaandeweg een steeds grotere rol kreeg. In eerste instantie bouwde hij zo bekendheid op in zijn eigen streek. In 1942 vertrok hij naar Amsterdam om daar in een gezelschap te gaan optreden. Ook was hij te horen in het radioprogramma “AVRO’s Bonte Dinsdagavondtrein”. Nadat zijn eerste “onemanshow” in 1958 op de televisie was uitgezonden werd hij in het hele land bekend. Veel van de liedjes uit de shows werden op plaat uitgebracht. Eind 1967 wist de kleine Nederlandse platenmaatschappij Iramac, waar Willem Duys directeur was, Hermans te contracteren. Toon wilde voor het eerst een carnavalsnummer opnemen. Hij schreef dat liedje op een hotelkamer in het bijzijn van Duys. Die regelde meteen een studio. Medewerker van Iramac, en Radio Veronica, Harry Knipschild was hierbij opnameleider. Begin januari 1968 werd de single uitgebracht. Een paar dagen later was Toon als feestelijke afsluiter te zien in Duys’ programma “Voor de vuist weg”. Binnen de kortste keren werden er meer dan 120.000 exemplaren van de single verkocht. Het nummer stond vier weken op nummer 1 in de Top 40. Tot 1996 stond Toon Hermans op het toneel. Hij overleed in 2000.