FOKSUK
WEER
CHESS
PUZZLE
GAMES

zaterdag 29 april 2017

Sandie Shaw - Puppet on a string (Week 17 - 1967)

Sandie Shaw werd in 1947 geboren als Sandra Ann Goodrich in Dagenham, Essex, Engeland. Na haar schooltijd ging ze werken in een autofabriek en deed ze modellenwerk. Nadat ze tweede werd in een talentenjacht mocht Sandie optreden tijdens een liefdadigheidsconcert. Daar werd ze ontdekt door zanger Adam Faith die haar introduceerde bij zijn manager Eve Taylor. Deze verzon de naam Sandie Shaw en regelde een platencontract bij Pye Records. Liedjesschrijver Chris Andrews schreef Sandie’s eerste single, “As long as you’re happy baby”, die flopte. De tweede, het door Burt Bacharach en Hal David geschreven “(There’s) always something there to remind me”, bereikte de eerste plaats van de Britse hitparade. Hierna bleef Sandie hits aan de lopende band scoren. Ze was in de jaren ‘60 één van de populairste zangeressen in Engeland, maar ook in de rest van Europa. Daar kwamen haar platen in verschillende lokale talen op de markt. “Puppet on a string” werd geschreven door het schrijversduo Bill Martin en Phil Coulter. Het liedje werd gekozen uit een vijftal dat ze in een televisieshow zong. Het was haar minst favoriete nummer van de vijf. Ook was het niet haar idee geweest om mee te doen aan het Eurovisie Songfestival. Adam Faith had haar overgehaald en manager Taylor vond het ook een goed idee. Het had overigens weinig gescheeld of de BBC had Sandie niet gestuurd naar het liedjesfestijn. Aan de vooravond wilde de omroep haar ontslaan omdat ze betrokken was bij een schandaal rond de scheiding van een bekend model en een medewerker van het tv-popprogramma Ready steady go! Uiteindelijk won Sandie voor de eerste keer het songfestival voor Engeland. De single bereikte de eerste plaats in vrijwel heel Europa. Van het liedje verschenen er ook versies in het Frans (“Un tout petit pantin”), Italiaans (“La danza delle note”), Spaans (“Marionetas en la cuerda”), en Duits (“Wiedehopf im Mai”). Aan het eind van de jaren ‘60 nam het succes van Sandie af. In de jaren ‘70 zou ze onder meer gaan acteren en kinderboeken schrijven. In 1997 opende ze the Arts Clinic waar ze als psychotherapeut aan verbonden is.

zaterdag 22 april 2017

The Kinks - Mr Pleasant

Dave Davies werd in 1947 geboren in Noord London. In zijn jeugd maakte hij samen met zijn oudere broer Ray (1944) kennis met verschillende muziekstijlen. Van variété, via jazz, tot aan de vroege rock ‘n’ roll die hun zussen draaiden. Samen begonnen ze met het spelen van skiffle, maar kochten al gauw een elektrische gitaar en gingen rock ‘n’ roll muziek . Dave richtte samen met bassist Pete Quaife een band op: the Boo-Weevils. Aangevuld met drummer Mick Avory en rhythm-gitarist/broer Ray al gauw omgedoopt in the Ravens. Begin 1964 nam deze groep als the Kinks de eerste single op voor het Pye label. De derde, “You really got me”, kwam op de 1e plaats terecht en betekende in de zomer van dat jaar de doorbraak voor de groep. Drie jaar later was the Kinks inmiddels een van de meest succesvolle bands van Engeland. “Mr. Pleasant” werd, zoals gebruikelijk, geschreven door Ray Davies en geproduceerd door Shel Talmy. Het nummer werd in maart ‘67 opgenomen in Pye Studio 2 te Londen. Het nummer werd in eerste instantie alleen op het vaste land van Europa en in Amerika op single uitgebracht. In de U.S.A. bereikte hij slechts de 80e plaats van de Billboard Hot 100. Het meest succesvol was “Mr. Pleasant” in ons land. In de Veronica Top 40 kwam de plaat op nummer 2 terecht. Aan het eind van 1967 verscheen de track bij onze westerburen als b-kant van “Autumn almanac” alsnog op single .

zaterdag 1 april 2017

Petula Clark - This is my song (Week 13 - 1967)

“This is my song” werd in 1966 door Charlie Chaplin gecomponeerd voor de soundtrack van de film “a Countess from Hong Kong” die hij schreef, (mede) produceerde en regiseerde. Daarin kwam het nummer alleen instrumentaal voor. Ook bood hij het liedje Petula Clark aan. Die kende hij omdat ze vlakbij elkaar in Zwitserland een huis hadden. Haar echtgenoot en manager ontving een copy terwijl het paar in Amerika was. Hij zag er wel wat in, vooral voor de Duitse markt. Echter: Petula’s vaste producer Tony Hatch zag helemaal niets in het nummer. Hij weigerde een arrangement te maken. Uiteindelijk werd dat gedaan door de Amerikaan Ernie Freeman. Sonny Burke deed de productie. Beiden werkten veel samen met Frank Sinatra. Aan de opname werd ook meegewerkt door leden uit de bekende pool van studiomuzikanten: the Wrecking Crew. In de Western Studios te Los Angeles nam Petula een Franse (“C’est ma chanson”), Italiaanse (“Cara felicità”) en Duitse versie (“Love, so heisst ein song”) op. In eerste instantie weigerde ze de Engelse tekst van Chaplin te zingen. Deze was opzettelijk, voor de film, nogal ouderwets geschreven. Omdat er nog studiotijd over was kreeg Burke met zachte dwang Clark zover dat ze toch die Engelse versie inzong. Ze dacht dat het ging om een track die op een album terecht zou komen. Toen ze hoorde dat haar platenmaatschappij het nummer op single wilde uitbrengen probeerde ze dat nog te voorkomen. In plaats daarvan stond ze in februari 1967 voor het eerst in zes jaar weer op de eerste plaats van de Engelse hitparade. Een versie van Harry Secombe belande op de 2e plaats. In de Veronica Top 40 bereikte beide platen gedeeld de hoogste positie. In Amerika werd de single met een minuut ingekort. Deze bereikte de 3e plaats in de Billboard Hot 100.