FOKSUK
WEER
CHESS
PUZZLE
GAMES

zaterdag 26 maart 2016

Verwijder overtollige apps uit Windows 10

Microsoft heeft standaard niet alleen een paar functies in Windows 10 geactiveerd die privacygevoelige gebruikers wellicht weinig weten te bekoren, de softwaregigant heeft ook een reeks apps op je systeem gezet waar je wellicht weinig boodschap aan hebt én die je niet zomaar weg krijgt. Maar dat is (grotendeels) buiten 10AppsManager gerekend…

10AppsManager is een eenvoudige tool. Het programma behoeft geen installatie en bij het opstarten krijg je alleen een venster te zien met de pictogrammen van een 23-tal in Windows 10 (32- en 64-bits) voorgeïnstalleerde apps. Je raadt al meteen wat de bedoeling is: apps uit deze lijst die je niet langer zinnen, kun je op deze manier weghalen. Dat is niet moeilijker dan zo’n pictogram aan te klikken en met Ja te bevestigen op de vraag of je die app wel degelijk uit je systeem wilt verwijderd zien.

The Sweet - Fox on the run

In 1965 verving Brian Connoly zanger Ian Gillan (later in Uriah Heep) in de soulband Wainwright’s Gentlemen. Hierin speelde ook drummer Mick Tucker. Dit duo begon in 1968 de goep Sweetshop samen met bassist Steve Priest en gitarist Frank Torpey. Deze werd na korte tijd vervangen door Mick Stewart en in 1970, vlak voor de doorbraak, door Andy Scott. Omdat er als Sweetshop al een single was uitbracht door Mark Wirtz als onderdeel van zijn “Teenage opera”, werd de bandnaam the Sweet. Er werd een viertal singles uitgebracht die geen van allen succesvol waren. In 1970 tekende de groep een managementdeal met het nog onbekende schrijversduo Nicky Chinn en Mike Chapman. In maart van het jaar daarop was de eerste hit “Funny funny” een feit. Meer hits volgden in rap tempo, toch was de relatie tussen schrijvers en band al gauw gespannen. Twistpunten waren het opgelegde “bubblegum” imago en het gebruik van sessiemuzikanten. Vaak lieten de zelfgeschreven b-kanten van de singles dan ook een heel andere groep horen. Vanaf 1973 speelden Chinn en Chapman daarop in met meer rock georiënteerde singles. “Fox on the run” werd geschreven door de groep zelf, en in 1974 in eerste instantie opgenomen voor de elpee “Desolation boulevard”. Het was een rauw rocknummer zoals dus ook al regelmatig op de achterkant van een single stond. Begin 1975 werd er een nieuwe versie opgenomen. Deze “new fantastic single version” begon nu met het kenmerkende synthesizer riedeltje, was ruim een minuut korter, en had nu alles in zich om een grote hit te worden. En dat lukte: in de Nederlandse Top 40 werd de 2e plaats bereikt. In zowel Engeland als Amerika de 5e. In de tweede helft van de jaren ‘70 nam het succes van the Sweet af. Brian Connoly werd in 1978 min of meer uit de groep gezet vanwege zijn alcoholprobleem, waarna de rest als trio doorging tot 1981. Vanaf het midden van de jaren ‘80 hadden Connolly, Scott en Priest door de jaren heen ieder hun eigen Sweet. Brian overleed in 1997, Mick Tucker in 2002. Tegenwoordig zijn er twee versies van the Sweet. Die van Andy Scott toert in Europa, en Steve Priest’s band in Amerika.

zaterdag 19 maart 2016

Shirley and company - Shame shame shame (week 12 - 1975)

Shirley Goodman werd in 1936 geboren in New Orleans. Ze zong in kerkkoren, en al op haar 14e nam ze met wat vrienden een demo op. Enige tijd later werd haar stem opgemerkt door de eigenaar van een klein platenlabel. Die koppelde Shirley aan Leonard Lee, waarna de twee in 1952 als Shirley and Lee “I’m gone” opnamen. Het nummer deed het goed in de R&B hitlijst. In de tien jaar die volgden maakte het duo nog een aantal singles, waarvan enkelen de Billboard Hot 100 haalden. In 1963 gingen ze uit elkaar. Shirley verhuisde naar California waar ze werkte als achtergrondzangeres voor onder anderen Sonny and Cher en Dr.John. Ook vormde ze duo’s met een aantal heren: Shirley & Jessie, Shirley & Shep en Shirley and Alfred. Begin jaren ‘70 stapte ze uit de muziek en werd secretaresse. Totdat eind ‘74 een oude vriendin belde: Sylvia Robinson. Deze was in de jaren ‘50 succesvol geweest in het duo Mickey and Sylvia, en had meer recent een hit gehad met “Pillow talk”. In 1966 had ze met haar man een platenlabel opgericht dat zich toespitste op soulmuziek. Shirley werd overgehaald om een disconummer, met prominente Bo Diddley beat, “Shame, shame, shame” in te zingen. Ditmaal als Shirley & Company samen met de Cubaan Jesus Alvarez. De single bereikte in Amerika de 12e, in Engeland de 6e, en in de Nederlandse Top 40 de 1e plaats. Alleen in ons land had het duo nog een tweede hit: “Disco Shirley”. Hierna richtte Shirley zich op de gospelmuziek. Ze overleed in 2005.

Fabeltjeskrant

dinsdag 15 maart 2016

Flickr

zaterdag 12 maart 2016

The Osmonds - Having a party

De carrière van de broertjes Alan, Wayne, Merrill en Jay begon al in 1958. Het viertal was 3 tot 9 jaar oud, en zong a-cappella. Andy Williams zag de jongens een paar jaar later in een Disney televisiespecial, was onder de indruk, en 1963 tot 1969 waren ze als the Osmond Brothers regelmatig te zien in zijn tv-show en later ook in die van komiek Jerry Lewis. Jongere broer Donny was inmiddels ook tot de groep toegetreden. Aan het eind van de jaren ‘60 besloten de broers dat ze verder wilden als popgroep. Eerst was dat niet erg succesvol, maar in 1970 was het producer Mike Curb die toch wel wat zag in de band. Hij hielp ze aan een platencontract waarna de debuutsingle “One bad apple” in 1971 de eerste plaats van de Billboard Hot 100 bereikte. In ons land brak de groep eind 1972 door met “Crazy horses” na een spraakmakend optreden in het televisieprogramma “Een van de acht”. Er volgden in de jaren erna nog een vijftal hits. Maar ook solohits van Donny, Little Jimmy en Marie Osmond. “Having a party” was in 1975 het laatste hitparadesucces van the Osmonds in ons land. De single bereikte de 20e plaats in de Nederlandse Top 40, en de 28e in de Engelse hitparade. Een flink deel van de familie doet nog steeds optredens.

zaterdag 5 maart 2016

Teach in - Ding-a-dong

De Enschedese groep Teach In werd opgericht in 1967 door toetsenist Koos Versteeg en drummer Rudy Nijhuis. De eerste zangeres was Hilda Felix. In ‘71/‘72 bracht de groep een drietal singles uit waarvan er slechts een de Tipparade haalde. Er volgden een aantal wisselingen in de bezetting. Zo werd Getty Kaspers werd de nieuwe zangeres. In het voorjaar van 1974 brak Teach In eindelijk door met “Fly away” en de opvolger “In the summernight” die beiden de top 5 haalden. Op 26 februari 1975 deed de groep, evenals Albert West en Debby, mee aan het Nationaal Songfestival. Allen moesten dezelfde drie liedjes zingen: “Dinge-dong, “Circus” en “Ik heb geen geld voor de trein”. Dat laatste nummer zou een hit worden voor Albert als “You and I”. Nadat “Dinge-dong” uit de bus was gekomen als favoriete lied van de internationale vakjury, mocht het publiek in de zaal de artiest uitkiezen die ons land mocht vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. En zo opende Teach In op 22 maart 1975 het liedjesfestijn. En sloot het als winnaar ook weer af. Werd het nummer tijdens de Nederlandse finale nog in de landstaal gezongen, voor het uiteindelijke festival werd gekozen voor het Engels. Vreemd genoeg werd die versie op plaat uitgebracht als “Ding-a-dong”, maar staat hij in Eurovisieland bekend als “Ding dinge dong”. In ons land kwamen beide versies uit als single. Het nummer werd geschreven door Dick Bakker (muziek) en Will Luikinga (tekst). Eddy Ouwens leverde een kleine tekstbijdrage en deed de productie van de singles. “Ding-a-dong” stond 7 weken in de Nederlandse Top 40 en bereikte de 3e plaats. In de zomer van 1976 verliet Getty de groep. Ze werd vervangen door Betty Vermeulen en Marianne Wolsink. In die formatie was de groep erg succesvol gedurende de tweede helft van de jaren ‘70. In 1980 ging Teach In uit elkaar. Tussen 1985 en 1987 was er nog een reunie in diverse samenstellingen.