The Searchers - What have they done to the rain

The Searchers werd opgericht in 1959 en waren eerst de begeleidingsband van Johnny Sandon. Nadat deze vertrok om te gaan spelen in the Remo Four ging de groep als kwartet verder. Net als twee jaar eerder hun stadsgenoten the Beatles, vertrokken ze in juli 1962 naar Hamburg om in de Star Club te gaan spelen. Bij terugkomst in Engeland tekende de band een contract bij Pye records. Hun eerste single, “Sweets for my sweet”, kwam in juni 1963 uit en werd meteen nummer 1 in Engeland. De vier jaar erna zouden de Searchers aan beide kanten van de Noordzee een flink aantal hits scoren. In 1964 braken ze ook door in Amerika weer in het spoor van de Beatles. “What have they done to the rain” is oorspronkelijk een liedje van de Amerikaanse folk- en blues zangeres en politiek activiste Malvina Reynolds. Ze schreef dit protest tegen nucleaire proeven in de atmosfeer als “Rain song” in 1962. Het was een van de eerste protestliedjes die over de vervuiling van het milieu gingen. De single kwam in december ‘64 binnen in de Engelse hitparade en bracht het tot de 13e plaats. Een maand later maakte de plaat zijn entree in de Veronica Top 40. Hoewel hij daar negen weken instond bereikte hij slechts nummer 25. Weer een maand later was de Amerikaanse Billboard Top 100 aan de beurt. Daarin was 29 de hoogst notering. De groep treedt nog steeds erg veel op. Zanger John McNally is het enige bandlid dat het al die jaren heeft uitgehouden.

The Beatles - I feel fine (Week 03 - 1965)

“I feel fine” was de eerste plaat waarop feedback was te horen. Tijdens de opname van het nummer zette John Lennon zijn gitaar tegen een versterker aan. Verbaasd over het geluid wat er vervolgens uitkwam vroegen ze aan producer George Martin of het op de plaat gebruikt kon worden. Die vond dat het wel aan het begin geplakt kon worden, en zo geschiedde. John Lennon schreef het nummer en deed ook de leadvocal. De opnamen vonden plaats tijdens de sessies voor de elpee “Beatles for sale” op 18 oktober 1964. De single werd op 23 november in Amerika uitgebracht, en vier dagen later in Europa. Op tijd om de belangrijke Christmas number one dat jaar in Engeland te zijn. Dat was ook het geval in Amerika. De b-kant “She’s a woman” kreeg daar een aparte hitparade-notering. Dit nummer bereikte de 4e plaats, de hoogste notering voor een Beatles flipside. Ook in diverse Nederlandse hitparades stond “I feel fine” de laatste week van 1964 op de toppositie. Op 2 januari 1965 was het de eerste nummer 1 van de Top 40. Uiteindelijk zou het nummer 16 weken in de Veronica hitparade staan.