The Beatles - Yesterday (week 46 - '65)

Hoewel zoals gebruikelijk “Lennon–McCartney” werd vermeld als componisten van dit nummer, was het een liedje dat door Paul McCartney werd geschreven. Hij kreeg het idee voor het nummer in een droom. Nadat hij wakker werd speelde hij het snel op de piano om de melodie niet te vergeten. Na een aantal weken begon hij aan de tekst. De eerste werktitel was “Scrambled eggs”. Tijdens de opnames voor de film “Help!” werkte Paul verder aan het nummer. De demo werd aangeboden aan Chris Farlowe. Die wees het nummer af omdat hij het “te soft” vond. Op 14 juni 1965 nam Paul “Yesterday” op in de Abbey Road Studios. Daarvoor waren slechts twee takes nodig. Drie dagen later nam Paul nog een extra zangpartij op en werd het strijkkwartet opgenomen. De techniek werd gedaan door Norman “Hurricane” Smith, en de productie was in handen van George Martin. Deze stelde voor om het nummer uit te brengen als soloplaat. De manager van the Beatles, Brian Epstein, was hier echter fel op tegen. Hij wilde absoluut de groep niet opsplitsen. “Yesterday” is één van de meest gecoverde liedjes aller tijden. Er zijn meer dan 3000 versies van gemaakt. Als derde single van de elpee “Help!” bereikte de plaat de 1e plaats in zowel Amerika, als Nederland. In de Veronica Top 40 stond het nummer 19 weken genoteerd. In Engeland werd “Yesterday” niet op single uitgebracht. Dit omdat het niet paste bij het imago van de groep en het eigenlijk een soloplaat was. In maart 1966 kwam wel de E.P. “Yesterday” uit, die de 1e plaats in de E.P. hitparade bereikte. Precies tien jaar later kwam het nummer alsnog uit als single en kwam terecht op de 8e plaats in de Britse hitlijst. Ook in ons land stond de single weer vier weken in de Top 40 met plaats 25 als hoogste notering.

The Who - My generation

Zanger/gitarist Roger Daltrey richtte in 1959 the Detours op. Een professionele skiffle/rock ’n roll band die covers van pop en jazzliedjes speelde. Hierin speelde ook bassist John Entwistle. In 1961 werd gitarist Pete Townsend lid van deze groep. De band kreeg een contract bij een promotor, die ze boekte in voorprogramma’s van onder Screaming Lord Sutch, Cliff Bennett and the Rebel Rousers en Johnny Kidd and the Pirates. Met name de laatste groep had veel invloed op the Detours omdat ze ook met één gitarist werkten. Begin 1964 werd de naam veranderd in the Who. Een paar maanden later werd drummer Keith Moon aangenomen. In de zomer van dat jaar werd de bandnaam veranderd in the High Numbers, en kwam de eerste single “Zoot suit” uit. Deze werd geen succes, en men ging weer verder als the Who. De tweede single, “I can’t explain” werd begin 1965 een nummer 8 hit in Engeland. Daarbij flink geholpen door de zeezenders Radio Caroline en Radio London. De opvolger was “Anyway, anyhow, anywhere”, maar de echte doorbraak kwam met “My generation”. Pete Townsend kreeg naar zeggen de inspiratie voor het nummer nadat zijn auto, een lijkwagen, was weggesleept in opdracht van de koninginmoeder. Zij stoorde zich eraan tijdens haar dagelijkse ritjes langs het ding. Over de oorzaak van het “gestotter” in het nummer doen verschillende verhalen de ronde. Zo was de suggestie dat het zou klinken “als een Britse mod aan de speed”. Het zou onbetamelijke woorden suggereren zonder ze uiteindelijk te zingen. Maar volgens producer Shel Talmy was het gewoon een “foutje dat goed uitpakte”. Niettemin weigerde de B.B.C. in eerste instantie de plaat te draaien omdat die “beledigend voor stotterende mensen was”. Toen de single een hit werd ging de Britse omroep echter om. In Engeland kwam het nummer op de 2e plaats van de hitparade terecht. In de Veronica Top 40 op nummer 5, en in de Amerikaanse Billboard Hot 100 op 74. Daar zou the Who pas in 1967 doorbreken. Keith Moon overleed in 1978, John Entwistle in 2002.